Somuncuoğlu vefat etti

Ağabeyimiz.. Ülkü Ocaklarının kurucusu tevazu abidesi, edebi, Türk tarihinden aldığı vakarıyla Bayrak, ezan, millet ve vatan düşmanlarının her vakit korkulu rüyası olan mümtaz bir sima Sadi Ağabeyimiz. Birkaç kez sohbetlerine erişme fırsatı buldum. Sohbetlerde Agah beyin öfkeli hallerine rağmen O her zaman mutedil üslup ve tavsiyeleriyle bir ufuk oluşturuyordu. Nefsini aşmış, yenmiş ve hakikaten ve hakikaten İla’yı kelimetullaha benliğini adamıştı. Merhum Necati Güllü TBMM’deyken Agah Oktay ve Sadi bey, Güllülü’nün genel merkezindeki makamında buluşur, biz de bir lahza tespit, görüş ve öngörülerinden müstefid oluruz diye özellikle Sadi Ağabeyin izni ve davetiyle katılırdık. Merhum Yazıcıoğlu’nun, yine Merhum Mesut Yılmaz’ın özel bir hürmet gösterdiği, sözünü dinlediği, ağır ve vakur bir şahsiyetti Sadi Ağabey. Emin olun, oturuşu, kalkışı, konuşması ile Türk edep ve töresini yaşayan ve yaşatanlardandı. Ağzından hiç ama hiç kötü söz işitmedim. Ona en bed bakanlara bile sadece ‘Allah islah etsin’ lafzıyla mukabele ettiğini bilirim. Cemal Enginyurt’un ona karşı gösterdiği, Türk edebine yakışmayan tavır bu yüzden hep içimizde bir yara olarak kaldı. Sadi Bey, Somuncu Babanın torunu Sadi Bey, ülkü ocaklarının kurucusu ve hepimizin o yolda buluşmasını sağlayan Sadi Bey’e yapılan saygısızlık yüreğimizde oturdu kaldı. Ülkücülük denir diye bir suale verdiği cevap, ‘Ülkücülük ölümü Allaha kavuşma sevinci olarak görmek, Allah lafız ve emirlerini bihakkın yerine getirmek, vatan, millet ve devlete ölümüne sadık olmak ve önce devlet demek. ‘ olmuştu. Davasına ilayı kelimetullh için Nizamı alem ve Devlet ebed müddet davasına ölümüne sadıktı. Allah için Onu gerçekten sevdik. Bizi ülkücü olmak şerefine eriştirdiği için her daim minnettar kaldık. Bizim Erzurum tabiriyle havfı basan şahsiyetlerdendi. Kabri nur mekanı cennet olsun. Biz razıydık Allah da razı olsun.